wtorek, 11 lutego 2014

Zimowa Baśń o Wiośnie





Балада про принцесу
(Rusłana)


Дальня путь лежить
Через хмари і небес блакить,
Там в чужім краю
Не знайде вона любов свою,
Бо вбиває золото красу.

Вона була подібна до сонця -
Принцеса луків.
Вона одна володарка лісу -
Тварин і птахів.
Зростаючи в некошених травах -
Серед лілей.
Вона була променем світла -
Серед людей.
 
Тільки не знайшла все,
До чого прагнула душа.
Золото й парча залишили
Обпік на плечах
І отруту смерті на устах.
 
Вона була неначе дитина -
Принцеса луків.
Вона одна володарка лісу -
Тварин і птахів.
Зростаючи в некошених травах -
Серед лілей.
Вона була дитиною світла -
І світлом людей.
 
Але ніхто не в силах
Згасити сонце в безодні зла,
Ніхто не в силах спинити розталь,
Вір, я жива...
 
Па-па-па...
Побачиш там до небокраю -
Зелень луків.
Побачиш сам володарку лісу -
Тварин і птахів.
Я там живу де сонце розквітло -
Серед лілей.
Назвеш мене принцесою світла
І світлом людей.
 
Знову я прийду до тебе,
Я з'явлюсь у світлу мить,
Тільки треба справді вірити...
Я тобі в частинку неба
Назбираю всю блакить,
Тільки треба справді вірити...
А коли зберуться хмари над землею,
Не забудь, через сонячні луки
В казку путь...

sobota, 8 lutego 2014

Pieśń Dziecka


Istnieje w Afryce plemię, w którym wiek życia człowieka nie jest liczony od momentu jego urodzin ani od poczęcia, ale od chwili, kiedy dziecko pojawiło się w umyśle swojej matki. Gdy matka podejmuje decyzję o pojawieniu się dziecka, oddala się od współmieszkańców plemienia, siada samotnie pod drzewem i medytuje wsłuchując się w pieśń w jej duszy, aż wychwyci melodię, która rozbrzmiewa dla jej przyszłego dziecka.

Kiedy wysłucha tej pieśni uważnie, wraca do plemienia oraz mężczyzny, który zostanie ojcem jej dziecka, a następnie ona sama uczy go owej pieśni. Później, po fizycznym poczęciu dziecka, razem śpiewają ją zapraszając tym dziecko do pojawienia się go w łonie swej matki.

Wreszcie, gdy kobieta jest w ciąży, melodii tej pieśni uczy położnej, starsze kobiety w jej wiosce. Dzięki temu, kiedy już dziecko zaczyna się rodzić, kobiety asystujące przy narodzinach śpiewają ją dziecku witając je. Pieśni tej, gdy dziecko rośnie, są uczeni pozostali członkowie plemienia, by o jakimś czasie, kiedy dziecko będzie starsze i spotka je jakaś przykrość, upadnie, zrani się – każdy potrafi pocieszyć dziecko śpiewając mu jego pieśń – tak samo gdy zrobi coś dobrego.

W okresie inicjacji, a także przy okazji innych rytualnych obrzędów, dziewczynka czy chłopiec, a następnie dziewczyna czy młodzieniec, wysłuchuje jej, a brzmi ona jako wyraz radości i czci dla tego wydarzenia. Towarzyszy im przez całe życie – śpiewają ją także razem podczas zaślubin. Także u schyłku życia człowieka, a później, kiedy umiera, pieśń ta jest pożegnalną i ostatnią muzyką, którą słyszy.

Sławek Madaliński na podstawie Sobonfu Some: Welcoming Spirit Home: Ancient African Teaching to Celebrate Children and Community,

piątek, 7 lutego 2014

Słowa, słowa, słowa...



Kas siis selle maa keel
Laulutuules ei või
Taevani tõustes üles
Igavikku omale otsida?

Czy nie mógłby język,
Unosząc się w niebiosa,
W wietrze zaklęć
Szukać nieskończoności?
Kristjan Jaak Peterson

czwartek, 6 lutego 2014

Ptaki



Birds born in a cage think flying is an illness. 
Alejandro Jodorowsky

niedziela, 2 lutego 2014

Wszyscy jesteśmy...

Wszyscy jesteśmy z tej samej materii, co gwiazdy.

Katereina Plotnikova (galeria)