niedziela, 30 grudnia 2012

środa, 19 grudnia 2012

Pamiętam, że będę - czyli świat, w którym czas płynie inaczej


Ted Chiang, to jeden z moich ulubionych pisarzy. Pisze mało. Tylko opowiadania. Wszystko, co do tej pory napisał zostało wydane w jednym zbiorze nakładem wydawnictwa Solaris - "Siedemdziesiąt dwie litery".

Wszystkie opowiadania zawarte w tej książce są warte uwagi, jednak dla mnie najważniejsze jest jedno: "Historia twojego życia".

Blogowa znajoma, powiedziała mi ostatnio coś bardzo ważnego, co pozwolę sobie tutaj przytoczyć, bo to jedna z najważniejszych prawd, o których nie powinniśmy nigdy zapominać. W końcu żyjemy tylko tu i teraz, nie wiemy, co będzie dalej. Każdy z nas ma historię swojego życia, która prowadzi nas przez ten świat w taki czy inny sposób. Nie marnujmy tego.

"Życie to nie rachunki, podatki, zależności, polityczne pierdu-pierdu, uciążliwa praca, etc. Za krótko żyjemy, aby przejmować się takimi rzeczami. To są epizody co najwyżej, prawdziwe życie zaczyna się w punkcie, kiedy odrzucamy od siebie te rzeczy, mówiąc sobie: mam je gdzieś, teraz czas na mnie, chcę być szczęśliwa i tylko to się liczy. Bo tak jest w istocie. Tylko "my" się liczymy a nie szare fatałaszki zwane "obowiązkami". (...)
Przeczytałam ostatnio bardzo mądry cytat, choć trochę przekorny: "Wszyscy chcą naszego dobra: Nie daj im sobie Go zabrać!". :)) "

wtorek, 27 listopada 2012

Kapelusz pełen czereśni...

Oriana Fallaci (29.06.1929-15.09.2006)


"Un cappello pieno di ciliege"
(Kapelusz cały w czereśniach)

Wydana pośmiertnie książka Oriany Fallaci jest niezwykłą autobiografią-sagą, której napisanie zajęło dziennikarce 10 lat. Stworzyła niesamowitą powieść o przeszłości, przyszłości i teraźniejszości. Historię kilku epok zamknęła na ponad 800 stronicach. To opowieść o ludziach i ich namiętnościach, o decyzjach, które wpływają na kolejne pokolenia.
Wędrując przez toskańskie miasta i wsie poznajemy kulturę, sztukę, obyczaje, kuchnię i modę minionych czasów.
Zakładamy czereśniowy kapelusz i idziemy słoneczną drogą, póki jeszcze potrafimy, póki pamiętamy i chcemy Wiedzieć...



"Wywiad z Historią"

To zbiór wywiadów przeprowadzonych przez Orianę Fallaci z wieloma osobami, których działania były ważne dla rozwoju wydarzeń XX wieku.
Książka zawiera 28 wywiadów, a każdy z nich poprzedza krótkie wprowadzenie autorki.


Oriana Fallaci
Urodziła się we Florencji, gdzie również zmarła w wieku 77 lat.
Niezwykła, inteligentna i piękna kobieta, którą podziwiam za odwagę i otwartą krytykę tego, czego nie akceptowała.
 Żałuję, że nigdy nie dane mi było z nią porozmawiać.


poniedziałek, 26 listopada 2012

Atlas Chmur - mapa naszego życia...

Atlas chmur (David Mitchell)
"Decyzje są echem przeszłości powracającym poprzez czas"

Film
Reżyseria - Tom Tykwer, Lana Wachowski, Andy Wachowski
Scenariusz - Tom Tykwer, Lana Wachowski, Andy Wachowski
Muzyka - Reinhold Heil, Johnny Klimek, Tom Tykwer


"Nasze życie, nasze wybory, każde z naszych spotkań, otwiera nową perspektywę..."

"Przecinamy własne ślady, jak łyżwiarze figurowi."

"Wczoraj moje życie podążało w jednym kierunku, dzisiaj obrałem inny kurs.
Lęk, wiara, miłość... od nich zależy nasze życie. 
Są siły, które zrodziły się na długo przed nami i będą trwać, kiedy odejdziemy."

"Nasze życie nie należy do nas. Jesteśmy połączeni z przeszłością i teraźniejszością innych ludzi. Każdą zbrodnią i aktem dobroci tworzymy własną przyszłość."

"Jeszcze wczoraj nie podejrzewałem, że będę zdolny do tego, co dziś zrobiłem. 
Teraz czuję, że spotkało mnie coś znaczącego."
Jedna z moich ulubionych scen w filmie;)

"Przyszłość, teraźniejszość, przeszłość... wszystko jest ze sobą powiązane."

Sekstet Atlas Chmur

wtorek, 6 listopada 2012

Na długi jesienny wieczór...

Teresa Salgueiro - A Batalha

 

A Batalha

A luz da manhã
Revela, anuncia
Ò terra, a esperança não é vã
Renasce a cada dia
E o sonho é lugar
Da criação
 


Vem, longe, um vento agreste
Trazendo outra vontade sem regresso
 


Sob o céu cinzento, a terra seca
Come é seco o sangue que a manchou
Dos corpos que tombaram, resta o esquecimento
Naqueles cuja razão os ceifou
 


Em quem lhes deu a vida, a mágoa imensa
O gesto mudo, que já nada alcança,
É o vazio agora, a única presença, e para sempre
O calor do abraço, uma lembrança
 


Eu posso dizer não
A "matar ou morrer"
A minha direcção é ser
Tenho a minha vontade
Exerço a liberdade
Bastaria começar
E cada um seria mais um
A defender a vida