Don Kichot z Manczy (hiszp. Don Quijote de la Mancha) – powieść Miguela de Cervantesa napisana w latach 1605-1615, przedstawiająca tytułowego Don Kichota jako błędnego rycerza, chcącego wyruszyć po przygody. Poprawnie z hiszpańskiego nazwisko bohatera Don Quijote należy wymawiać Don Kichote, jednak w Polsce popularna stała się nieoryginalna francuska wersja jego nazwiska Don Kiszot.
Don Kichote i RosynantW 1604 roku, po kilku latach podróży i publikowania niewielkich utworów, Cervantes odsprzedał prawa do druku swojego największego dzieła Francisco de Roblesowi, tym samym pozbawiając się ewentualnych tantiem z kolejnych wydań. Jego największe dzieło El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha ukazało się w 1605 roku, ale jej treść, przynajmniej w części, była znana już wcześniej wielkiemu współczesnemu Cervantesa - dramaturgowi Lope de Vega. Powieść okazała się prawdziwym sukcesem i wkrótce doczekała się kolejnych wydań, w Madrycie, Brukseli, Mediolanie, niestety nie przynosząc autorowi żadnych korzyści materialnych, a tylko sławę. Część druga Segunda parte del ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha ukazała się w 1615 roku, prawdopodobnie wskutek działań nieznanego pisarza kryjącego się pod pseudonimem de Avellanedy, który napisał "drugą część przygód Don Kichota z La Manchy", ocenianą jako dobrą, lecz nie dorównującą oryginałowi, co więcej zawierającą uszczypliwe uwagi wobec Cervantesa. Ten podjął rękawicę i nie tylko odpowiedział krytyką swego anonimowego adwersarza (zawartą w drugiej części rozdziału 59), ale wydał drukiem prawdziwą druga część przygód rycerza z La Manchy, której sukces dorównał wkrótce sukcesowi części pierwszej.
Don Kichote jest symbolem ludzi broniacych swoich racji, często nierozumianych przez innych.
Wizja Don Kichota
